“Üçmıx

Füzulinin bağ-bağatlı kəndləri arxada qalır, yolboyu evlərin sayı yavaş-yavaş azalır, təbiət üzünü bozardır, ağaclar sanki yerin dibinə gömülür, bomboz çöllüklər adamı qəribə bir ruha salır…